درد دل
درد دل مامان که میشی انگار دیگه هیچ کس و هیچ چیز به
اندازه ی کودکت واست اهمیت نداره!
حاضری هرکاری بکنی که پاره ی تنت لحظه ای ناراحت
نباشه و خاطر عزیزش حتی واسه یه لحظه آزرده نشه.
حتی اگر شده به قیمت گرفتن حال همه ی
آدمهای روی زمین باشه!
اگرشده به قیمت انجام دادن کارهایی باشه
که هرگز اگر برای خودت بود
انجام نمیدادی!
مامان که میشی...
از خودت میگذری.از خیلی از کارها...
از خیلی از حرفها...
ولی از چیزایی که به کودکت مربوط میشه
اگر هم بخوای...
دیگه نمیتونی بگذری!
ولی من به دور از هر ناراحتی و کینه ای.فقط
به تو فکر میکنم جون مامان
و نگذشتنیها رو میسپارم به اون بی همتای مهربون که همیشه
هوای ما رو داشته 
ولش کن...
شکرت مهربونم.بخاطر دو مرد بزرگ و کوچک خونه ام
ما آپیییییییییم
کی میتونه همچین کاری کنه؟ به چه جرات و حتا انصافی؟
